Gisteren bij mooie bijeenkomst over dagbesteding ihkv het gelijknamige Veranderlab van de gemeente Groningen (www.veranderlabs050.nl). Vertrekpunt: terwijl de gemeente bedrijven achter de broek zit om meer en zinvollere plekken te creëren voor mensen met een “arbeidsafstand”, blijkt zij daar zelf nauwelijks toe in staat. Hoezo practice what you preach? Rond een recente, zeer moeizaam verlopen plaatsing binnen de gemeente, bespraken enkele ambtenaren hun eigen rol en aandeel daarin. Mij trof hun openheid en kwetsbaarheid; beschuldigende vingertjes -die vlakbij op de loer lagen- bleven achterwege. Mij trof ook hun overduidelijke intentie om het goed te willen doen, het anders te willen doen, om te willen redeneren vanuit de deelnemer zelf en niet vanuit de procedures, papieren en praktijken van de gemeente. Maar waarbij hun individuele betrokkenheid, intentie en inzet desondanks toch leiden tot collectief gemodder. Een bijeenkomst over beleid versus guerrilla, frustratie versus blijdschap en regels versus speelruimte. “Ik ben echt niet iemand van richtlijnen en kaders, maar tegelijkertijd zoek ook ik naar houvast in mijn functie”. Binnenkort meer moois. En dan op film.